‘Ja’
‘Waarom is het leven er eigenlijk?’
Dit vroeg mijn zoon mij twee weken geleden, mijn zoon van 11 jaar oud. Hij had net gedoucht, kwam met de borstel naar mij toe en stelde zijn vraag.
Ik pakte de borstel over. Hij heeft schouderlange, witblonde haren. Langer dan die van mij op het moment. Soms mag ik ze kammen. Heel soms mag ik kijken hoe een staartje hem staat.
‘Wat een interessante vraag!’ zei ik. ‘Hoe kwam je op dit filosofische vraagstuk?’
‘Ik denk de laatste tijd veel als ik naar bed ga,’ zei hij. ‘Soms zoveel dat ik niet kan stoppen. Dan vraag ik mij af waarom ik hier ben. Hoe het leven is ontstaan, maar vooral ook waarom het leven is ontstaan.’
Zijn gezicht was verborgen voor mij. Hij zat schuin voor mij in de grote bruine stoel waar we niet meer echt samen in passen. Zo kon ik goed bij zijn haar.
‘Ik heb ideeën over het leven,’ zei ik.
‘Dit zijn alleen geen vragen met een juist antwoord.’
‘Dat is niet erg,’ zei hij. ‘Dat vind ik juist fijn.’
Er volgde een heerlijk gesprek over een groter bewustzijn dat het leven heeft gecreëerd om van alles te beleven. Al het leven is een vorm van onderzoek, spel. Een ontdekking. Hij en ik zijn uitingen en ervaringen.
Het was een mooi gesprek.
Gaandeweg ging het over de specifieke beleving die hij zelf ervaart. Zijn ervaring van het leven. Wat mij als moeder even deed opschrikken was het besef hoe heftig hij in een gedachtenstorm terecht kan komen. Middenin een laag gemoed (je rot voelen).
Zorgen over (overstap naar middelbare) school.
Zorgen over het goed doen.
Tot ik bedacht dat dit, ook voor mijn eigen kinderen, normaal is.
Hoe makkelijk is het om de weg glad te willen strijken. Om adviezen en tips aan te dragen ter voorkoming van deze momenten.
Alsof ik zo goed weet wat ik moet doen in een gedachtenstorm! En: alsof je ze moet voorkomen.
Je hoeft helemaal niks te doen, niks te laten, geen trucs toe te passen, geen herprogrammering van je denken te proberen, niet om te denken, geen pillen te slikken of dagboek bij te houden.
Dat mag allemaal
Als je wilt.
Het kan alleen nooit een garantie zijn voor een sprong uit je lage gemoed.
Wat ik dan doe?
Kennis delen over hoe deze menselijke ervaringen tot stand komen.
Weten hoe iets werkt, zorgt ervoor dat je inzichten kan krijgen. Dat je gaat zien dan ook jij perfect bent, niet kapot kan.
‘Als ik mij zo voel zoals jij nu beschrijft,’ vertelde ik mijn zoon. ‘Dan kan ik soms denken dat alles een grote ellende is. Ik beter overal mee kan stoppen en alles waar ik over nadenk zie ik door een zwarte, koude mist heen.’
‘Ja,’ zei hij alleen.
‘Deze gedachten kunnen zo aantrekkelijk en belangrijk lijken dat ik ze op latere momenten weer terughaal,’ ga ik verder. ‘Alsof ik door heel hard na te denken een weg uit de ellende kan zien. Maar het is drijfzand.’
Denken helpt helemaal niet
Stilte
‘Zelfs de dingen waar ik plezier aan beleef zien er oerstom uit in deze buien.’ Ik geef voorbeelden:
‘Dat ik af en toe wat teken kan ik net zo goed laten, want ik heb deze vaardigheid toch niet voldoende aandacht gegeven in de afgelopen jaren.’
‘Dat ik per se stukjes wil schrijven is ook zo’n absurde wens. De brei van letters/spellingsregels zal ik mij echt nooit eigen maken.’
‘Dat ik mensen wil helpen met passend onderwijs is een lachertje. Wie ben ik om ook maar een mening te hebben over een heel systeem met al die verschillende leerkrachten die daarin werken?’
Dan val ik ook stil.
…
‘Ik heb dat ook,’ zegt hij dan.
‘Als ik bijvoorbeeld moet douchen. Als mijn handdoek dan valt en ik voel mij niet fijn, dan kan ik daarvan huilen. Terwijl een volgende keer ik niet eens nadenk over die handdoek en hem gewoon opraap.’
Zo simpel, zo’n doeltreffend voorbeeld.
‘En zo kan dat ook met nadenken over jezelf,’ zeg ik. ‘Al die gedachten zijn niet een vaststaande waarheid. In dat moment is het waar, voelt het waar, zeker. Maar je mag in elk nieuw moment een nieuwe jij zijn. Of er helemaal niet zijn, geen denken over jezelf.’
‘Ja, dat is altijd zo fijn, als je er gewoon bent,’ zegt hij zacht.
Zijn haar is al lang geborsteld, geaaid, gekamd, gestreeld. Daar voeg ik nu geknuffeld aan toe.
‘Mag ik vaker zo met je praten?’ vraagt hij dan nog.
‘Zeker,’ antwoord ik. ‘Wanneer je maar wilt!’
Mijn zoon zal in dit leven een achtbaan van ervaringen meemaken. Hij zal het soms totaal niet begrijpen, soms helemaal doorzien. Net als ik en net als jij.
Al onze kinderen zijn perfect uitgerust voor dit leven, zonder uitzonderingen. Geen enkele.
Meer lezen?
Bekijk mijn boek eens: Alle kinderen zijn perfect!
We vinden het fijn als je onze blogs deelt. Voor veel blogs hebben we een PDF gemaakt. Je kunt dit dan downloaden en delen: de bronvermelding staat daarin.
Let op: wij hebben dyslexie en je wordt in onze teksten dus met onze imperfectie geconfronteerd 🙂 . We kiezen voor gratis veel leesvoer maken zonder extra kosten.
Niks missen?
Het is fijn als passend onderwijs ook voor (hoog)begaafde leerlingen wordt gerealiseerd. Wij zetten ons daarvoor in. We delen elke 2 weken gratis een blog met een cadeautje.Wil je niks missen? Schrijf je in voor onze inspiratiemails.